دراین مرحله، بیمار معمولا به مامی گوید که "من فقط به این علت اینجاهستم که همسرم ازمن درخواست کرده که شنوایی ام راچک کنم" . ادیولوژیست می تواند با پرسیدن دوسوال به برخی اطلاعات مهم پی ببرد: "همسرتان تجویز سمعک هوشمند درمورد شنوایی شماچه می گوید؟" (اجازه دهیدکه اوداستانش رابگوید، بدون اینکه به اوکمک کنید) وسپس این سوال که "شما امروز شنوایی تان راچطور توصیف می کنید؟" توجه داشته باشیدکه ما ازبیماردرخواست نمی کنیم که هرمشکل شنیداری راتوصیف کند، ما بی طرفانه رفتارمی کنیم. مااکنون دریک دوراهی هستیم، وپاسخ های بیمار مارا درانتخاب مسیر راهنمایی می کند. اگربیماربگوید "من باهمسرم مخالفم، من فکرمی کنم شنوایی ام خوب است" دراین صورت مابا احترام نسبت به برداشت های بیمار رفتارمی کنیم. "بسیارخوب، پس اجازه دهیدتست شنوایی انجام شود وببینیم نتیجه چه می شود." زمانی که آزمایش انجام شد، مابادقت نتایج را ارائه می کنیم: "من به این نتیجه رسیدم که شما یک کم شنوایی متوسط درهردو گوشتان دارید، برای مثال شما حدود 40% ازکلمات را ازدست می دهید. ولی تنها شما می توانید بگویید که آیا آن به عنوان مشکل احساس می شود یاخیر." هدف مااین است که به معضل بیمارتوجه کنیم: نتایج ادیومتریک با وضعیت پیشین بیمار ناسازگار است، بنابراین ممکن است نسبت به آن حالت تدافعی احساس کند. اویا باتوضیحی مثل "فقط گزارش رابرای من بفرستید، من قول می دهم هرکاری لازم باشد انجام دهم" عقب نشینی می کند یا اینکه ممکن است بخواهد به مرحله بعدی توجه کند (در ادامه توضیح داده می شود). اگراو عقب نشینی کند وهیچ تصمیمی در آن زمان نگیرد، دراین صورت او حداقل احساس می کند که ادیولوژیست دیدگاه اورا درک کرده وبرای تغییر، درزمانی که اوآماده نیست به او فشارنیاورده است. اگراو زمانی تصمیم پگیرد که دریافت کمک شنوایی راپیگیری کند، دراین صورت اواحساس می کند که می تواند به این ادیولوژیست اعتماد کند. همراهی بیمار به خارج ازمطب بدون دریافت کمک شنوایی به معنای شکست ادیولوژیست نیست.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
